La euroregión Galicia-Norte de Portugal, un gran jardín.


Carlos Ferras en el artículo “Un ideario de cidade en rede policéntrica ubicada nun grande xardín.O caso da eurorrexión Galicia-Norte de Portugal”, nos hace viajar hacia una ciudad en red polifuncional basada en un modelo de desarrollo territorial desconcentrado para la euroregión en la que vivimos.

A partir de la Revolución Industrial en el S.XVIII se produjo un éxodo masivo del campo a la ciudad. En el S.XIX, por fin, algunos socialistas útopicos, como Owen y Fourier, se plantearon la necesidad de relacionar el crecimiento económico con la sostenibilidad.Propusieron acabar con el hacinaminento que se estaba dando en las urbes, ideando un proceso de industrialización de la ciudad y tesis de contraurbanización cultural. Sería Ebenezer Howard (1850-1928) quién por primera vez acuñó como Ciudad-Jardín la idea de integrar el significado cultural de campo con el de ciudad.

En Galicia, este concepto no fue ajeno a nuestros ilustres y tanto Otero Pedrayo, como Cunqueiro o Castelao soñaban una Galicia sin desprporciones, este último llegó a escribir en su obra “Sempre en Galicia”(pág.124): “... unha soia cibdade, a cibdade-xardín máis fermosa do mundo, a cibdade ideal para os homes que quieran vivir a carón da natureza...”

Hoy en día nos encontramos en un contexto socio-económico en el que tanto en Galicia como en el norte de Portugal se multiplican las economias simbióticas, en las que las familias conjugan actividades tardicionales campesinas con el trabajo asalariado en los centros urbanos.Por eso algunos autores, como Carlos Ferras, se plantean la posibilidad de que el futuro de la euroregión Galicia-Norte de Portugal pueda constituirse sin importar modelos de concentración tradicional, basada en auténticas subregiones de planificación al desarrollo y superar el débil planteamiento comarcal.

5 comentarios:

neno dijo...

Na comarca onde agora vivo existe unha simbiose, algo esperpéntica, entre o estilo de vida urbán e o rural. Digamos que o modo de construcción das urbes implantouse nunha zona marcada pola paisaxe "case intacta" das montañas perforadas (Cuenca Minera) e conviven en ruidosa armonía, o formigón cos minifundios de policultivos, a chapa industrial coas vacas pacendo...
Esta zona vai perdendo, a pasos de xigante, poboación ano tras ano (sobre todo moz@s), polo que nun futuro lonxano (igual non tanto) penso que este estilo de vida que mantén certa coherencia co entorno desaparecerá.
Sempre pensei que todos temos unha educación "extensa" en cultura, ciencias, xeografía, etc. pero nin nos educan para sobrevivir co e do entorno (se entendemos entorno como algo natural...se queremos optar por un estilo de vida natural, o máis innerente ao home?) ao igual que non nos educan para ser educadores (en relación ao valdío ante o que se atopan homes e mulleres cando deciden plantar semente...e non me refiro ás plantas)
A herdanza urbanita, o avance do progreso esquécese da sostenibilidade e a cidade-xardín oxalá sexa o reducto onde poidan pacer as nosas raices, recuperando así a súa savia
Apertas e parabéns polo blog!!!
Iago

alumno dijo...

Gracias neno. Gracias por combinar ese pesimismo realista con nuestros sueños más sinceros. Todo ese halo poético de tu comentario, convierte en algo más sublime y heroico la “aventura” de ir a vivir al campo.
Sin duda eres de/como esos grandes ilustres que soñaron con una ciudad jardín, aquí o en Asturies.Mil besos.

Unknown dijo...

Gracias alumno por vuestra visita.

cuando veo ese campo Gallego y las comparo con mi

Patria, me das mas la rason, tu sabes bien ya que

stubistes en Cuba dos meses,la Reforma Agraria

fue el desastre mas grande despues de la revolucio.

saludos cordiales

alumno dijo...

Lo que veo es que algunos de vosotros no supisteis aprovechar muy bien la oportunidad que os dieron para estudiar. Un saludo

alumno dijo...

"Polemica" perdona por el tono hostil del anterior comentario.Tuve un pequeño problema en blog generaciony y lo pagué contigo.No tengo claro que el problema de Cuba sea la reforma agraria, además la reforma agraria gallega fue en la dirección contraria. Lo que no podeis negar que esta reforma le dio vivienda y cierta independencia economica a muchos precaristas, arrendatarios, subarrendatarios, etc. Tampoco podeis negar que la visión acerca del régimen es bien diferente en la antigua Paris de América Latina que en el campo cubano.